“หัวข้อที่รวมกันเป็นหนึ่งของการสัมมนาครั้งนี้คือ เว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์ การค้นหาชีวิตในที่อื่นและการยกระดับชีวิตที่นี่ ที่รวบรวมแก่นแท้ของคาร์ล เซแกน” คำพูดของบรูซ เมอร์เรย์เป็นจุดเริ่มต้นของจักรวาลของคาร์ล เซแกนการประชุมที่จัดขึ้นในเดือนตุลาคม 1994 เพื่อเฉลิมฉลองความสำเร็จของเซแกนในโอกาสวันเกิดอายุครบหกสิบของเขา (และอีกสองปีก่อนที่เขาจะเสียชีวิต) ผลลัพธ์ที่ได้คือการรวบรวมบทความที่สะท้อนถึงความสนใจที่หลากหลายของเซกัน
การค้นหาชีวิตในจักรวาลและต้นกำเนิดของชีวิตบนโลกคือกระดูกสันหลังของครึ่งแรกของหนังสือ ให้ภาพรวมที่กระชับและมักเป็นประวัติศาสตร์ของโครงการสำรวจอวกาศของอเมริกาและ (อดีต) ของสหภาพโซเวียต จากนั้นจึงอภิปรายโดยทั่วไปเกี่ยวกับเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาและบำรุงรักษาชีวิต
บทความส่วนใหญ่เขียนได้ดีมากและมีภาพประกอบที่ดี (โดยเฉพาะภาพดาวอังคารในยุคแรกๆ และหายาก) มีการเน้นอย่างเหมาะสมที่วิวัฒนาการของสภาพแวดล้อมของดาวเคราะห์คล้ายโลกและบทบาทของดาวหางและผลกระทบของดาวเคราะห์น้อย ไม่ว่าจะเป็นการส่งองค์ประกอบทางชีวภาพหรือเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ดาวเคราะห์ปลอดเชื้อ
ความสำคัญของมุมมองและบริบทในการสำรวจอวกาศ
ซึ่งเป็นหนึ่งในหัวข้อโปรดของเซแกน ได้รับการเน้นย้ำในหลายบท โดยคำนึงถึงข้อจำกัด ไมโครฟอสซิลที่ยังไม่ถูกค้นพบบนดาวอังคารจะเป็นตัวแทนของต้นกำเนิดชีวิตจากดาวอังคารที่แยกจากกัน หรือพวกเขาจะแนะนำการเพาะเชื้อของดาวอังคารโดยโลกและ/หรือการแลกเปลี่ยนสิ่งมีชีวิตระหว่างสองโลก?
ส่วนแรกนี้อ่านโดยพื้นฐานแล้วเป็นนวนิยายและจะได้รับความนิยมอย่างมากจากทั้งนักวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์ – ผู้ซึ่งพบองค์ประกอบทั้งหมดที่เขารู้อยู่แล้วไม่ว่าจะมากหรือน้อยในรูปแบบที่กระชับถูกต้องและเป็นระบบ – และผู้อ่านทั่วไปมากขึ้น การค้นหาสิ่งมีชีวิตขยายออกไปนอกระบบสุริยะด้วยคำอธิบายทางประวัติศาสตร์และทางเทคนิคโดยละเอียดเกี่ยวกับการค้นหาข่าวกรองนอกโลก จากนั้นก็มีบทหนึ่ง (ที่ยากมาก และไม่น่าแปลกใจเลย) เกี่ยวกับการเดินทางระหว่างดวงดาวและการเดินทางข้ามเวลา
วิทยาศาสตร์ได้หล่อหลอมโลกของเรา ไม่เพียงผ่านการปฏิวัติทางการแพทย์และเทคโนโลยีเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างโลกกับกิจกรรมของมนุษย์ส่วนใหญ่ รวมถึงการเมือง อำนาจ การศึกษา การสื่อสาร และศาสนา ส่วนที่สองของจักรวาลของ Carl Saganเกี่ยวข้องกับปฏิสัมพันธ์เหล่านี้อย่างลึกซึ้งและแสดงให้เห็นบทบาทของวิทยาศาสตร์ในฐานะคนกลางในความหลากหลายนี้
ศาสนาและวิทยาศาสตร์เป็นคู่แข่งกันที่ไร้ความปราณีและยังคงเป็นคู่แข่งกันมานานหลายศตวรรษ ความสำเร็จที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของวิทยาศาสตร์คือการท้าทายแนวคิดเรื่องความเป็นศูนย์กลางของมนุษยชาติ
ในบทของเขาเอง เซแกนเล่าว่าความคิดที่ว่ามนุษย์
เป็นศูนย์กลางของจักรวาลและมีลักษณะเฉพาะในฐานะสายพันธุ์ ไม่เพียงแต่สืบทอดมาจากคำสอนทางศาสนาหรือปรัชญาในอารยธรรมตะวันตกเท่านั้น แต่ยังเป็นหลักการพื้นฐานของวัฒนธรรมส่วนใหญ่อีกด้วย แต่ความเชื่อ “โดยนัย” นี้ถูกท้าทายโดยวิทยาศาสตร์: ดาราศาสตร์ได้แสดงให้เห็นว่าดวงอาทิตย์อยู่ใน “บริเวณรอบนอกของดาราจักรธรรมดาที่คลุมเครือ” และดาวดวงอื่นๆ ดูเหมือนจะมีดาวเคราะห์ และชีววิทยาแสดงให้เห็นว่ามนุษย์มีส่วนแบ่งประมาณ 99.6% ของ ยีนที่ใช้งานกับลิงชิมแปนซี
Joan Campbell มีอีกวิธีหนึ่งในการมองเรื่องนี้ โดยกล่าวว่า “วิทยาศาสตร์นำเสนอข้อเท็จจริงสำหรับบุรุษและสตรีแห่งศรัทธา” อ้างถึง “การอุทธรณ์ร่วมกันโดยศาสนาและวิทยาศาสตร์เพื่อสิ่งแวดล้อม” ในปี 1990 เธอตั้งข้อสังเกตถึงสามัญสำนึกของความเกรงกลัวและความเคารพต่อจักรวาลที่มีร่วมกันโดยนักวิทยาศาสตร์หลายคนและบรรดาผู้ศรัทธา และแนะนำความร่วมมือระหว่างวิทยาศาสตร์และศาสนาที่มุ่งรักษาโลก . ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ดี แต่ดูเหมือนพันธมิตรการเลือกตั้งระหว่างสองฝ่ายที่มีตำแหน่งห่างไกลหรือไม่?
การรักษาโลกเป็นหนึ่งในความกังวลที่ยิ่งใหญ่ของเซกัน หนังสือเล่มนี้เน้นย้ำถึงงานบุกเบิกของเขาเกี่ยวกับฤดูหนาวนิวเคลียร์และบทบาทในการแจ้งให้สาธารณชนและผู้มีอำนาจตัดสินใจทราบเกี่ยวกับคำถามด้านสิ่งแวดล้อมที่สำคัญที่สุด
ในเรื่องของข้อมูล ความสามารถของผู้พูด วิธีการสื่อสาร และระดับการศึกษาทางวิทยาศาสตร์โดยทั่วไปของสาธารณชนล้วนมีความสำคัญต่อความสำเร็จ บทที่ยอดเยี่ยมของ Jon Lomberg เกี่ยวกับความสำคัญของการนำเสนอด้วยภาพทางวิทยาศาสตร์ทำให้ฉันนึกถึงการปราศรัยในที่สาธารณะโดย Sagan ในปี 1991 นอกการประชุม Division of Planetary Sciences ในเมือง Palo Alto รัฐแคลิฟอร์เนีย เซแกนกำลังอธิบายการเพิ่มขึ้นทุกปีของหลุมโอโซนเหนือขั้วโลกใต้ บริเวณที่โอโซนหมดไปถูกมองว่าเป็นจุดสีน้ำตาลที่น่าเกลียดและคัดเลือกมาอย่างดีซึ่งมีขนาดแตกต่างกันไปตามความแปรปรวนตามฤดูกาลและระยะยาวของโอโซน แต่ละครั้งที่พื้นที่สีน้ำตาลไปถึงระดับสูงสุด ผู้ชมจะมีอาการสั่นเทา เว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์
